Człowiek człowiekowi matką.

Jeżeli piekło jest, to zatrudnia matki. Siedzą w wielkich kotłach na piekielnych półkach, każda trzyma w ręku patyk, każda miesza w swoją stronę. Sprytnie to diabeł ustawił, logistyczną odstawił perłę, wkładając po każdym jednym przypadku do takiego gara, bez sprzymierzeńców i innych, zdolnych podzielić ich zdanie.

 I tak od góry siedzi laktoterror. Dostojnie, jak Shiva w miedzianym kociołku pociera swoje  olbrzymie piersi, a mleko wymownie tryska z każdej pięcioma strumieniami. Nie byle jakie ma mleko, bo kapiąc na głowę usadzonej półkę niżej, matki karmiącej butelką, wyżera dziury w mózgu i sercu jej, żeby wiedziała, że źle robiła wciskając w małą gębę lateks. Matka butelkowa zaszczuta przez pierwszych tysiąc lat siedzenia we wspólnej zupie nie pozostaje finalnie dłużna i przy kolejnym podejściu, topiąc się w smole i temperaturze wrzenia, przypala nogi laktacyjnej Shivy wielkim miotaczem obelg i upokorzenia. Następna co nie pamiętała, że piersi do karmienia stworzono właśnie. Całymi dniami drze się, miauczy, dziwnie jęczy, stęka – o ohydzie, siorbaniu, tłustych obleśnych sutach, ulewaniu i uciemiężonych restauratorach, którzy nie wiedzą jak goliznę plenić. One się nie męczą, te matki nigdy nie mówią do siebie ładnie. Każda każdej życzy źle. Bardzo źle.

Po drugiej stronie garnka siedzi rodząca naturalnie, cesarskie cięcie i naturystka, co rodziła w buszu wisząc na lianie przy trzepocie skrzydeł kolibra. Rzygają na siebie bulbą racji, która miała gorzej, która lepiej, która odpowiedzialnie podeszła do tematu, która naraziła dziecko na straty. Każda wie bardziej, który poród mocniej scalał instynkty, który głębiej przeżywał sprawę, który wprowadził mamę i dziecko na dwa tysiące ósmy poziom zajebistości macierzyństwa w dwa tysiące siedmiostopniowej skali. Siedzą tak we trzy i chlastają się mackami po mordach: że leniwa suka co chciała cesarskie, że naturalnie to pęka dupa, a ona sobie nie życzy, żeby jej pękała i tamta głupia, że się dała, że pokazywanie łożyska w górskim strumieniu zaraz po porodzie na kanale Youtube to totalny ekshibicjonizm, brak wyobraźni i torsje murowane. Co na to dziecko jak dorośnie? Co na to koliber? Czy wyraził zgodę na nagrywanie? Podobno cesarkę dawno tak nie mdliło jak na tym filmie właśnie. Rodząca w szpitalu od nadmiaru możliwych zagrożeń życia, wynikających z porodu bez lekarza, mdlała odpowiednio cztery razy. Po razie na każdy etap porodu i na koniec, jak zobaczyła krew.

Na brzegu siedzą perfekcjonistki i brudasy. Jedne popijają mądrości szklanami domestosa, drugie cisną w nie nieumytymi, jedynie oblizanymi smoczkami własnych dzieci z kotłującymi się nań drużynami bakterii. Z samego dołu kotła dobiega syczenie dentystek, które na samo hasło „smoczek” użynają sobie łeb przy karku, a w zamian wyrastają im dwie nowe. Dwa razy silniejsze, z dwa razy mocniejszym słowotokiem. Głośno melodeklamują ostatnie raporty WHO, głośno, że prawie nie słychać matek – fit dam. Prawie, ale przebijają się.

One też tu są. Umieścił je diabeł pod samą przykrywką z zestawem maskar, podkładów, szczot do czesania włosia, dożywotnią subskrypcją kanału Ewy Chodakowskiej i najlepszymi filtrami z Insta. Obok każdego takiego pierdolnika wcisnął na chama matki – myszy, z worami pod oczami i twarzą saute, co nie malują się od kolan w górę zanim wyjdą z dziećmi do piaskownicy, włosy wytapiają, nie myją, a stanik za życia zakładały  jedynie do kościoła. I dał im w zestawie rękawice, żeby się pod tym przykryciem ciosały zawodowo, obijały maski, poglądy i podejście do życia.

W każdym rondlu posadził też matki  szczepionkowe, ale nie do końca słychać co mówią, bo publikacje różnych portali, doktorów, habilitantów i organizacji węszących spiski lub udowadniających słuszność, którymi się nawzajem okładają, są tak długie i skomplikowane, że sam diabeł kwasi ryja kiedy tego słucha. Kiedy zaczynają się za mocno tarmosić podkręca im ogień pod ławkami. Na chwilę spokój.

A tych garów jest nieskończoność. Pierdyliardy milionow. Ustawione w rzędach jeden obok drugiego wrą, parują, jęczą. Łapy matek z każdego w nieopisanych bólach wyciągają się poza granice mateczników i starają się złapać sąsiadki za kłaki, co by trochę wyrwać. Kobiety z jednego gatunku, z takim samym prawem do życia po swojemu, poprzeplatane poglądami na siłę udowadniają totalny brak szacunku do drugiego człowieka. Nie ma team worku. Jest samozagłada. Zapominają, że w tym wszystkich chodzi o ich dzieci.

Kurwa. Dziewczyny. O dzieci tu chodzi i ich szczęście, pamiętacie o tym jeszcze?

Wdech. Wydech. I od początku.

Szacunek.

It\'s only fair to share...000